DANCE & WOMANFLOW & ART & WRITING

Mijn zin om te schrijven
Op mijn negende jaar schreef ik mijn eerste gedichtjes. Als de dag van gisteren voel ik weer hoe het voelde wanneer ik ging zitten met papier en met de pen in mijn handje. Een onzichtbaar vriendelijk iets nam me mee naar een plek waar het groots en magisch was, het was er veel groter dan waar dan ook. Alles mocht er, alles was mogelijk en er lette niemand op goed of fout geschreven dees en tees. Eelijk gezegd, mijn schrijfbeoefening destijds groeide omdat ik me zo alleen voelde in de omgeving waar ik opgoeide. Ik was niet alleen maar voor mij was er niemand. Als ik op de deur van mijn schrijfwereldje klopte, werd er altijd opengedaan. Meteen. Ik was er welkom. Het was er warm en veilig. Elke keer weer, onvoorwaardelijk.
De deur naar de ingewikkelde grote wereld om me heen ging kon sluiten op dat moment. Mijn pen schreef me naar een fijne plek waar ik al mijn gedachten en gevoelens aan papier kon toevertrouwen. en dat deed ik heel open en eerlijk. Mijn verdriet en eenzaamheid werd hier enigszins draagbaar.
Ben altijd blijven schrijven om me te uiten en om belevingen te delen die ik met niemand anders kon delen dan met mijn trouwe vriend: het papier. Intuïtief, creatief en poëzie waren mijn favorieten. Wat of hoe ik ook schreef, het bracht me meteen in verbinding met een essentie in mezelf en al schrijvende leerde ik mezelf begrijpen. Soms kwam er ook een vleug langs van een hogere of diepere bron. Schrijven gaf me een thuis-kom-plek en houvast in hele rumoerige tijden. Als ik geschreven had kon ik weer verder…
In mijn latere leven heeft het schrijven mij enorm geholpen om los te komen van mijn alsmaar denk, pieker en analyserende brein. Het prikte ballonnen door en zette mij met beide voeten op de grond. Schrijven schudde me wakker, bracht me ook antwoorden en inzichten, het haalde sluiers weg. Het gaf ruimte voor zelfexpressie, bracht helderheid, rust en een anker om niet af te drijven. De pen en papier hielpen me om te gaan van de ene naar de andere ervaring. Het gaf me het nodige vertrouwen om me over te kunnen geven, aan wat er was. Het leven. Zonder verder te interpreteren of veroordelen. Zonder kans op falen of om uitgelachen te worden. Op papier mocht er alles zijn, puur zoals het was. Puur met wat ik voelde.
Echt, ik kan me mijn leven niet voorstellen zonder schrijven en sowieso, zonder creatieve expressie. Ik schrijf nu al bijna een halve eeuw!
Het licht van je aanwezigheid laten schijnen
Dat is waar het om gaat want schrijven vanuit je hoofd werkt niet en al zeker niet als dat hoofd losgekoppeld lijkt van het lijf. Voelen en voelen, dieper en verder. Heel je lijf, je organen en dieper afdalen in elke cel ervan. De bezieling is waar het omgaat. Mooie woorden zeggen niets als het hart er niet in klopt.
Bovendien krijgt het ego, en andere dominante schreeuwers en roepers in je denken, steeds minder kans wanneer je je voelen en intuïtie laat spreken en zijn.
Je kunt altijd opnieuw beginnen
ik schrijf omdat schrijven de wonderlijke gave heeft dat je altijd vanuit het nu (opnieuw) kunt beginnen. Alsof je onsterfelijk bent. Want mocht het zo zijn dat je doodgaat, dan kun je altijd weer beginnen met een nieuw leven! Met je hand, je pen, je hart en je leven op dit moment, fris opnieuw starten. Dat kan altijd en overal!
En ook omdat ik op een dag besefte dat mijn creativiteit en inspiratie véél belangrijker zijn dan een hele berg andere zaken waarvan ik slechts dacht dat ze van belang waren!
Misschien is het wel waarheid dat ik ben gaan dansen omdat ik schreef. Dans is beweging, schrijven brengt innerlijk alles in verbinding en beweging. De dans vanbinnen.
Bevrijdend schrijven
Op een dag deed ik een ontdekking. Namelijk ik merkte dat als ik iets niet kon vertellen, dat het me hielp om er eerst over te schrijven. Hele berg angst viel van me af als ik eerst woorden aan kon geven op papier. Daardoor brak er iets open. Brak het ook door. De blokkade in mijn keel om erover te praten kon erdoor verzachten en mijn hart kwam tot rust. Zodoende kon ik gronding geven aan wat ik te vertellen had.
Schrijven kan je zo enorm helpen en verder brengen in bewustwording. Ook als je in honderd stukken uit elkaar bent gevallen, helpt schrijven om weer heel te worden en opnieuw te focussen.
Door te schrijven ga je naar de essentie. Je pakt de kern. Je komt dáár waar je via het denken vaak niet kunt komen. Noch door praten of (soms langdurige) therapie sessies. Je ontdekt het zelf, gewoon zelf van binnenuit.









