DANCE & WOMANFLOW & ART & WRITING

De dag dat je voelt dat het kwartje is gevallen
Ineens klopt het. Het kwartje valt… je voelt een glimlach in je buik en je hart sprankelt. Het lijkt een logisch gevolg ineens die klik maar er gaat vaak een hele intense en soms roerige tijd aan vooraf. Het verlangen is er om ergens te zijn, je zoekt iets….. we weten soms niet eens wat het nou precies is waar we zo naar uitkijken. Dan op een dag voel je het… het is het weer thuiskomen bij jezelf, je ziel, je kern, je hart…. daar willen we zijn. Is bij jou dat kwartje al gevallen?
Er komt een moment in je leven waarop je het eindelijk doorhebt: dit is jouw ontwaken
Er genoeg van hebben om jezelf te omringen met beperkende gevoelens en emoties die enkel en puur voortkomen uit oude programma’s. Geloof er niet meer in… genoeg gehuild, genoeg gezocht naar waardering en erkenning in anderen zodat ik me maar ‘veilig’ zou kunnen voelen en ‘iemand’ kon zijn, in schaamte en schuld gezeten, en geworsteld om overal maar tegen te kunnen. Ik had genoeg van het mezelf maar druk bezig houden met van alles om gevoelens opzij te zetten en mijn behoeften te negeren.
Dat waar je aandacht aan geeft, groeit. Wat wil jij laten groeien in je leven? Je hoeft niet meer zo hard te werken… diepe zucht… alleen maar aandacht geven aan de stem van je hart en je zielspad zal zich als vanzelf helder voor je ontvouwen.
Dat kwartje zal ook in jou vallen! We voelen allemaal dat de tijdsgeest aan het veranderen is. Misschien herken je de momenten nog niet, maar de energie naar bewustwording is heel hoog. Ik voel zelf het verlangen om elkaar werkelijk te zien en te erkennen, te horen en te voelen. Verbinden vanuit het hart… zo eenvoudig… Op mijn manier draag ik hier graag aan bij en creëer ik mijn werk, want ook voor jou is er toegang tot dat veld van liefde waaruit je mag ontvangen wat jou dient voor je groei in bewustzijn.
Een muur om me heen
Vanaf mijn geboorte voelde ik me als een afgeplukte bloem die langzaamaan aan het verleppen was… de reis van mijzelf vandaan begon hier en ik ging nogal ver weg van huis. De omgeving waarin ik opgroeide was ingewikkeld. Ik moest wel mijn weg vinden en op mijn eigen beentjes gaan staan en om dat voor mekaar te krijgen had ik het een en ander te doen. Mezelf onkwetsbaar maken was zo’n ding, en ook goed leren analyseren om overzicht te houden en te kunnen plaatsen wat er zoal om me heen gebeurde. Gevolg was dat ik me terugtrok uit mijn gevoel en me vastklampte aan het denken.
De reis terug
Later in mijn leven begon de reis terug. Terug naar wie ik bedoeld was te zijn. Langzaamaan ontdooien en weer ‘tot leven komen’. Ik leefde op wilskracht dat sterk was. Dat had ik los te laten en te leren vertrouwen dat het goed zou komen…
Tijdens familie opstellingen ontmoette ik een heel intens eenzaam klein meisje en de innerlijke baby in mezelf. Een meisje met een onvoorwaardelijke liefde maar verdwaald in de grote mensen wereld. Het kwam zover dat ik een chronische persoonlijke crisis moest doormaken vooraf dat het kwartje viel. En zo gebeurde het.
In het licht
Als verlegen en onzeker kind maakte ik me het liefst onzichtbaar maar het waren de docenten die andere dingen in me zagen. Als meisje van 8 vroeg juf aan mij of ik in een volle kerk een verhaal wilde vertellen tijdens de eerst communie dienst. Ik?... “ja, dat kun jij”, zei ze.
Later in mijn leven werd mij gevraagd of ik danslessen waar wilde nemen om de docent te vervangen. Ik?... Ik had nog nooit les gegeven! Ik kreeg uitnodigingen voor dansperformances. Zo kreeg ik op een dag ineens een opdracht om een mozaïek paneel te maken in opdracht, echt zomaar. Onvergetelijk was het ritueel dat ik zelf mocht vorm geven met een groep mensen over het thema bestaansrecht innemen. Ik zag ze zelf niet maar het waren anderen die de kwaliteiten in mij zagen.
Zo werd ik op een dag gevraagd om dansworkshops te geven voor grote groepen.
Ik deed het gewoon, met moed in mijn hart, nam ik mijn plek in zo goed als ik dat op dat moment kon, ook al was ik verlegen of onzeker. Mijn werkelijke aard was vertrouwen, van mensen houden, ze blij willen maken, sensitief, ondernemend, creatief, willen verbinden en delen, op avontuur gaan en nieuwe dingen ontdekken. Diep dankbaar voor de mensen die het Licht in mijn leven aanmaakten.
Schrijven en dansen naar je ware ik… en niets zonder stilte..
De ontdekking van dansen was liefde bij de eerste beweging. Het dansende kind in mij kwam weer naar boven. Vrij dansen -zonder aangeleerde pasjes- met het vrouwelijke in mij, dansen met zachtheid, met kracht, de wilde, de wijze, de mooie, de volger en de leider, de stille. Mijn dansende lichaam, met de ander en met mijn geliefde. Dansen bracht me terug in contact met mijn gevoel.
Lichaamsbewustzijn, gronden, en o.a. de chakraleer. Het heeft me ook laten inzien dat je lichaam echt je tempel is. Een toegangspoort naar waar je wil zijn. In mijn praktijk voor bewustmakende dans- en beweging heb ik hier vorm aan kunnen geven.
Dansen is voor mij meditatie, helemaal aanwezig zijn in het hier-en-nu. Ontvankelijk worden, overgave, door me heen laten komen, het ritme, het leven, beschikbaar zijn voor mijn pure Zelf. Schrijven is de rivier, het water, het bloed, brengt me dieper in verbinding… maar het zou ook andersom kunnen zijn.
Dansen start met de fysieke beweging, schrijven is de innerlijke dans van alle lagen in verbinding. Het wondere van schrijven is dat je woorden gaat vinden om de essentie van wat je uit wil drukken, kenbaar te maken. Omdat je de essentie raakt, vallen er kwartjes. en gebeuren er wonderen.
Wat eenmaal geschreven is, kun je altijd terug lezen, voorlezen, en delen met zoveel mensen als je wil. Waar je ook bent op de Aarde. Schrijven is breed en ruim, hoger en lager en het biedt heel veel mogelijkheden. De pen is als een trechter. het trechtert de fiocus en stilte in.
Stilte is voor mij een bron van waaruit het ontstaat, en mag de leiding nemen over de bewegingen van de pen in mijn hand.
Verbinden, zonder verder iets…
Het kwartje gaat bij jou ook vallen. Dat ene kwartje, die de weg opent naar je ziel, je kern, je hart..... voelen dat je weer thuis komt bij jezelf. Als je niet weet hoe je daar toegang toe kan krijgen, dan help ik je graag een eindje op weg.









